Gra w lotki liczy sobie kilkaset lat. Pogłoski mówią, że sport ten wziął swoje początki od rywalizacji pomiędzy znudzonymi wojownikami w przerwie między kolejnymi bitwami. Żołnierze ciskali krótkimi włóczniami w dno beczki od wina. W miarę rozwoju ich umiejętności konieczne okazały się mniejsze cele co doprowadziło do wykorzystania naturalnych słoi jakie ma każde drzewo po przecięciu na plastry. Przymusowa zima przeniosła sport do zamkniętych pomieszczeń gdzie zostały ustanowione podstawowe reguły. Przypuszczalnie Brytyjscy łucznicy grali w strzałki przed pokonaniem Francuskich wojsk w bitwie pod Agincourt w 1415r. Kiedy gra zaczęła się przyjmować wśród społeczeństwo nawet szlachta sprawdzała swoje zdolności. W 1530r Henryk VIII otrzymał od Anne Boleyn komplet Biskajskich lotek bogato ornamentowanych. Przypuszcza się, że ojciec Pilgrum grywał w czasie swojej podróży do Ameryki na Mayflower w 1620r. Nikt tego nie wie jak to dokonał, gdyż jego wąska łódź przewracała się z boku na bok na Północnym Atlantyku.

W okresie powstania Imperium Brytyjskiego gra szybko się rozpowszechnił dzięki żołnierzom, którzy pijąc w pubach rzucali strzałkami do tarczy. Gra została przyjęta w wielu pubach na wielu kontynentach ale mimo to dominację w tym sporcie szybko przejęli Anglicy. Strzałki były bardziej lub mniej ujednolicone podczas gdy tarcza stała się szybciej jednolita a to dzięki temu, że wykorzystywano denka od beczki po winie, które miało standardowe wymiary. W 1898r Amerykanie opatentowali skrzydełka z zaginanego papieru a w 1906r Brytyjczycy opatentowali wszystkie metalowe beczki. Również w tym okresie został ustalony i zaakceptowany system numeracyjny na tarczy. Na początku linię rzutu ustalano odmierzając trzy skrzynki nazywane Hockey & Sons (firma w Angli)w które pakowano piwo wystyłane do południowo zachodnich rejonów Angli. Skrzynie te miały trzy stopy długości co czyniło odległość od tarczy do lini rzutu 9 stóp. W miarę czasu skrzynie zmieniły swoje wymiary na dwie stopy a linię rzutu wyznaczano odmierzając 4 skrzynie- 8stóp, który to dystans pozostał standardem przez wiele lat i nadal pozostaje w wielu barach na całym świecie. Dzięki temu, że odlegośc z której się rzucało odmierzano używając skrzyń Hockey & Son do dzisiaj linię tę nazywa się "hockey" chociaż coraz częściej jest ona literowana jako "oche" a wymawiana bez "h". Rozwój struktur organizacyjnych

W 1908r Sędzia z Leeds wydał decyzję, która skutecznie ograniczała ewentualny rozwój gry w lotki. Od tego czasu gra ta była nielegalna w publicznych domach, pubach jako gra przypadku. Właściciel pewnego pubu "Foot" Anakim został oskarżony o rozpowszechnianie gry i złożył wniosek o pozwolenie na granie w strzałki w jego pubie. W sądzie Foot argumentował, że nie jest to gra przypadku i uzyskał pozwolenie na umieszczenie tarczy w sali rozpraw. Podobno Anakin rzucił trzema lotkami w 20 i zaprosił sędziów aby uczynili to samo. Wyzwanie zostało przyjęte ale żaden z nich nie powtórzył wyczynu Anakina. Rzuty jego udowodniły, że gra w darta jest grą umiejętności a nie przypadku. Oskarżenie zostało oddalone. Przez wiele lat następował rozwój gry tak, że do wybuchu II Wojny Światowej większość pubów w Wielkiej Brytanii miało na swoim wyposażeniu tarczę do gry w darta i rozgrywano regularne mecze pomiędzy różnymi pubami.

Pierwszym znaczącym krokiem w kierunku uczynienia gry w darta sportem międzynarodowym było ustanowienie przez "The News of the World" Brytyjską gazetę pierwszych mistrzostw w 1927r Początkowe były one ograniczone do terytorium Londynu ale pomimo to zgłosiło się wielu uczestników i z powodu ich sukcesów wydarzenie to szybko stało się początkiem jednych z najbardziej prestiżowych wydarzeń sportowych po I Wojnie Światowej. Zostało zawieszone w 1990r aby znowu powrócić w 1997r ale z możliwością udziału tylko graczy z Wielkiej Brytanii. Duże uznanie w rozwój gry w darta jako sportu należy się "The News of the World" oraz "The National Darts Association of Great Britain (NDA)", utworzonej w 1954r w celu popularyzacji tego sportu oraz ustaleniu podstawowych reguł gry.